... en ik ben ondertussen een veertiger.
Privé ben ik getrouwd en mama van een zoon en een dochter die ondertussen de tiener/puberjaren bereikt hebben.

Toen ik hoogzwanger was van mijn dochter en de laatste dagen thuis doorbracht, zocht ik een ontspannende bezigheid. Ik had ooit al wel eens leren haken en vond een haakboekje met leuke amigurumi. Op dat moment dacht ik dat het de ideale bezigheid zou zijn.

Maar dat viel even tegen. Want hoe simpel het nu lijkt, ik kon geen magische ring gehaakt krijgen en had op dat moment ook niet door dat dit evengoed met een lossenrij kon.

Enkele jaren geleden zocht ik echter terug een ontspannende bezigheid en wilde ik het opnieuw proberen. Met een ander boekje en Youtube leerde ik dan toch een magische ring maken. En ik was vertrokken. Het begin van een nieuw hoofdstuk. Of toch niet…

Ondertussen kreeg ik alle onderdelen netjes gehaakt, maar het volgende struikelblok stond al voor de deur. Het in elkaar naaien van de amigurumi. Het wilde maar niet lukken en de kast kwam vol te liggen met allemaal onafgewerkte projectjes. Einde haakverhaal. Tot…

... ik de boekjes Onesiegurumi van Sascha Blase-van Wagtendonk ontdekte.  Zij kwam met het idee om de amigurumi niet in elkaar te naaien, maar aan elkaar te haken. Ik vond het plezier terug en eindelijk kon ik projectjes afwerken.

Ondertussen weet ik dat er nog veel meer 'no-sew' haakpatronen zijn en kan ik mezelf verliezen in het oneindige aanbod patronen.